پزشکی مسیحی به نام "بطریق" که بیشتر از صد سال عمر داشت و در شهر "رى" مشغول طبابت بود

مى‏گوید: من شاگرد "بختیشوع" پزشک مخصوص متوکّل بودم، او براى کارهاى مخصوص مرا مأموریت مى‏داد،

 روزى حسن بن على بن محمد عسکرى به او سفارش کرد که بهترین شاگردانش را پیش او بفرستد

تا با فصد (رگ زدن) از او خون بگیرد، او مرا براى این کار برگزید و گفت:

 بدان که او در این روز داناترین کس زیر آسمان است، حذر کن از این که بر خلاف دستور او کارى کنى.

وقتی خدمت حضرت رسیدم، فرمود: برو در فلان اتاق باش تا تو را بخواهم.

زمانی که خدمت او رسیدم براى فصد و خون گرفتن مناسب بود ولى او مرا در وقتى خواست که

براى "فصد" مناسب نبود.

طشت بزرگى حاضر کردند من رگ "اکحل"(1) امام را فصد کردم،مرتب خون مى‏آمد تا طشت پر از خون گردید،

 فرمود: خون را قطع کن، من رگ را بستم، خون قطع گردید، امام دستش را شست و بست،

فرمود به همان حجره برگشتم، براى من طعام زیادى گرم و سر آوردند و تا عصر در آنجا ماندم.

آنگاه مرا خواست و فرمود: رگ را باز کن، رگ را باز کردم،

خون شروع به آمدن کرد تا طشت مزبور باز پر از خون گردید، فرمود: خون را قطع کن، من خون را بستم،

امام دستش را بست و مرا به همان حجره باز گردانید، من شب را در آنجا ماندم.

چون صبح شد و آفتاب بالا آمد مرا خواست، باز طشت را حاضر کردند فرمود:

 خون را باز کن، من رگ را باز کردم، این دفعه خونى مانند شیر سفید آمد، تا طشت پر گردید، فرمود:

 خون را قطع کن، رگ را بستم، امام دست خویش را بست، مرا مقدارى لباس و پنجاه دینار داد و فرمود:

این را بگیر و از کمى آن معذرت خواست، من آن را گرفته و برگشتم، به وقت برگشتن گفتم:

 آیا سفارشى ندارید؟ فرمود: آرى، آنان که از "دیر عاقول" با تو رفاقت خواهند کرد، با آنها خوب رفیق باش.

من پیش "بختیشوع" برگشته، جریان را باز گفتم،

استادم به فکر رفت آنگاه سه روز مرتب کتابها را مطالعه مى‏کردیم تا براى این واقعه نظیرى پیدا نماییم،

 ولى چیزى پیدا نشد، بعد گفت:

در میان مسیحیان طبیبی داناتر از راهبى در "دیر عاقول" نیست،

آنگاه براى او نامه‏اى نوشت و جریان را گزارش کرد.

من نامه را به دیر عاقول بردم و آن راهب را صدا کردم، از بالاى دیر سر بلند کرد و گفت:

تو کیستى؟ گفتم: شاگرد بختیشوع. گفت: نامه‏اى آورده‏اى؟

 گفتم: آرى. زنبیلى از پشت بام با طنابى پایین فرستاد، نامه را در آن گذاشتم و بالا کشید چون نامه را خواند،

فى الفور پایین آمد و گفت: آیا تو این فصد را انجام داده‏اى؟ گفتم: آرى. گفت: طوبا به حال مادرت.

آنگاه قاطرى سوار شده و با من به طرف سامرا آمد، چون به سامرا رسیدیم،

 ثلثى از شب مانده بود، پیش از اذان به آن جا رسیدیم.

غلام سیاه پوستى در را باز کرد و گفت: کدام یک از شما راهب دیر عاقول هستید؟ راهب جواب داد:

من هستم فدایت شوم، گفت: پیاده شو. بعد آن خادم به من گفت: این قاطرها را نگاه دار.

آن دست او را گرفت و به داخل خانه برد.

من در آن جا ماندم تا صبح شد و آفتاب بلند گردید، ناگاه دیدم که راهب خارج شد و لباس رهبانیت را انداخته

 و لباس سفیدى پوشیده و اسلام آورده است، بعد به من گفت:

اکنون مرا پیش استاد خودت ببر. من او را به خانه بختیشوع بردم، استادم با دیدن او به سویش دوید، و گفت:

چه عاملى تو را از دین خودت بیرون کرد؟

گفت: مسیح را پیدا کرده و در دستش اسلام آوردم. گفت: مسیح را پیدا کردى؟!

گفت: نه، بلکه نظیر او را پیدا کردم، این کار را در جهان جز مسیح کسى انجام نداده است!!!

 این مانند آیات و براهین مسیح است.

_________________________

1- اکحل رگ معروف است در بازوى انسان که بیشتر آنرا فصد مى‏کنند.

2- بحارالانوار ، ج 50 ، ص 261