حمد و سپاس خدایی را سزاست ، که انسان را آفرید و پیامبران را فرمود :

تا چراغ تقوا و دانش و ادب و هنر را در سراسر جهان هستی برافروزند

و کام جان آدمیان را به شهد شیرین معرفت بنوازند و اندیشه و قلب آنان را

 از گرمی عشق و محبت به آفریدگار انسان و جهان سرشار سازند .

هزاران درود بر روح تابناک سیّد و سالار پیام آوران ، که دادار عالم و آدم در مدحش فرمود :

" لَو لاکَ لَما خََلَقتُ الافلاک " و او را حبیب خود خواند .

آن حبیبی که آتش عشق ، پرتویی از محبت اوست و آب معرفت ،

 جرعه ای از دریای بیکران عرفان او .

بزرگمردی که شکوه جوانمردی اش همه ی تیزبینان را انگشت حیرت به دهان نشانده

و جلال و جبروت آسمان گونش راه پرواز تیز پروازان وادی اندیشه را بسی دراز و پایان ناپذیر ساخته است .

آن کهکشان رحمت و جمال که همگان در راه ستودنش حیران و سرگردان از حرکت بازمانده اند

و توان خویش را در وصف یکی از هزاران هزار فضیلت او از دست داده اند و سرانجام لبها از سخن فرو بسته ،

 قلم ها شکسته و به کنجی نشسته اند و بر ذات پاکش صدها هزار درود و آفرین گفته اند .

چه نعمت پسندیده گویم تو را

             علیک السّلام ای نبیَّ الوری

                          درود مَلَک بر روان تو باد                 

                                     بر اصحاب و پیروان تو باد

                          خدایا به حق بنی فاطمه                     

              که بر قولم ایمان کنم خاتمه

اگر دعوتم رد کنی ور قبول  

             من و دست دامان آل رسول

                        خدایت ثنا گفت و تبجیل کرد               

                                زمین بوس قدر تو جبریل کرد

                        بلند آسمان پیش قَدرت خجل                

          تو مخلوق و آدم هنوز آب و گل

تو اصل وجود آمدی از نخست           

            دگر هر چه موجود شد فرع توست

                                  ندانم کدامین سخن گویمت                 

                                           که والاتری زان چه من گویمت

                             تو را عزّ لَولاک تمکین بس است        

                   ثنای تو طه و یاسین بس است

          چه وصفت کند سعدی ناتمام

علیک السّلام ای نبی و السّلام

             * * *